(fic infinite got7)>>> 7 เจ้าชายแห่งรัตติกาล

7 เจ้าชายแห่งรัตติกาล

‪#‎Jr
จินยองอ่าาา ทำไมซวยอย่างนี้ว่ะ เราจะได้ลงไปอยู่ที่โลกมนุษย์จริงๆหรอ จินยองไม่อยากไปอ่าาา ไม่ไปๆๆๆๆ
"จินยอง เราไปกันได้แล้ว"
"พี่กยู จินยองไม่อยากไป จินยองไม่ไปได้มั้ยอ่ะน้าา น่ะ^^"
"คนอื่นเค้าก้อไม่อยากไปหรอน้า จินยองอย่าดือสิ เราตัองลงไปนะ แค่อยู่ที่นั้น 100 ปี?? เราก้อได้ขึ้นมาที่นี่แล้ว" ไอ้ 100 ปีที่ว่านี่ขึ้นมาได้ 3 วันสิน่ะ พอครบสามวันเราก้อต้องลงไปอีก หดหู่ชะมัด
" 100 ปี ฮืออออออ ให้ตายเถอะซาร่า "
"ป่ะไปกันคนอื่นไปหมดแล้ว" พี่กยูพาผมมาผ่านประตูมิติ มายังบ้านหลังหนึ่ง
ครอบครัวเราก้อมีไม่เยอะ 7 คนเอง พี่ใหญ่ก้อหนีไม่พ้นพี่กยูคนอบอุ่นคนนี้หรอกครับ ล่ะกัอมี พี่มาร์ค แอล ซองจง ยองแจ แบมแบม เพราะอย่างนี้บ้านเราถึงต้องใหญ่พอสำควร มันคล้ายๆ คฤหาส สำหรับมนุษย์นะ แต่สำหรับพวกเราก้อแค่บ้าน พอดีอยู่ ไม่เล็กไม่ใหญ่

แต่ที่เซ็งที่สุดก้อหนี้ไม่พ้น การที่ผมต้องเข้าโรงเรียน ในชั้นมัธยมปลาย
มันไม่สนุกเลยนะในความคิดป๋ม ออกจะน่าเบื่อ เพราะอะรัยนะหรอ เพราะป๋มเรียนมาแล้ว การเรียนในโลกของป๋มก้อเหมือนที่นี้แหละครับ แค่เพิ่มวิชา เวทต์มนต์สัก 2 - 3 วิชา แค่นั้นเอง

1200 ปีผ่านไป.........

BNior
เฮ้ยยย
วันนี้ผมถอนหายใจสักสิบครั้งได้แล้วมั้ง อยากขึ้นไปหาป๋ากะม๋า คิดถึงงงงงงง จริงๆ ไม่มีรัยหรอก แค่ขี้เกียจ เรียนมันก้อเรื่องเดิมๆ ชั้น เดิมๆ ปีนี้ผมอยู่ ม. ปลายปี 2 ครับ โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนแรกแหละที่เริ่มเรียนตั้งแต่ ม. ต้น ปี1 ส่วนพี่กยู ขึ้น มหาวิทยาลัยแล้วละครับ พี่มาร์คก้ออยู่ ม.ปลาย ปี3 แอลก้ออยู่กับผม แบมแบม ซองจง ยองแจก้ออยู่ ม.ปลาย ปี1 ถึงพี่กยูจะเรียนมหาลัย แต่ก้ออยู่ในเครือโรงเรียนเดี่ยวกัน ห่างกันแค่ สนามบอล คั่นเอง??
โรงเรียนกับมหาลัยมันอยู่ด้วยกันอ่ะครับ

"จินยอง!!!!!"
"อะรัยเล่า!!! เรียกเบาๆ ก้อได้ ตกใจ ไอ้บัา!!" ไอ้นี่มันเปงหัวหน้าห้องครับ มันชอบเอะอะโว้ยวาย อย่างนี้ตลอดไม่รู้ว่าพ่อคุณไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน
"กินข้าวกัน เที่ยงแล้ว"
"หรอ............อืม" เที่ยงแล้วกัอหารัยกินสะหน่อย ถึงเป็นแวมไพร์ พวกผมก้อกินข้าวได้ กินทุกอย่างที่มนุษย์เค้ากินได้อะแหละ
"จูเนียร์ วันนี้พี่กยูจะมากินด้วยนะ" แอลที่รู้สึกเหมือนพึ่งตื่นจากการเข้าเฝ้าพระอินทรมานาน ลืมเลยแฮ่ะ พี่กยูอุตส่าบอกตั้งแต่เหมือนเช้า
"เอ่องั้นไว้วันหลังนะแจบอม นายไปกินกับเพื่อนนายเถอะ" ว่าแล้วผมก้อลุกออกไปกับแอล

"งัยครับ คุณน้อง แจบอมจีบถึงไหนแล้ว"
"พี่มาร์ค.................ตายแน่!!"
"อ้ากกกก"

‪#‎gyu
" วิ่งไล่กันเป็นเด็กไปได้นะไอ้พวกนี้นิ" ชินแล้วล่ะครับกับไอ้สองคนนี้ แซวกันตลอด จินยองมีคนมาชอบเยอะครับ อย่าว่าแต่คนเลยแวมไพน์ยังมี มาร์คกับแอลก้อคอยตามสกัดไว้ทุกราย ล่าสุดคิดว่าคง ไอ้คนที่ชื่อแจบอมอะรัยนี่ล่ะมั้ง ผมก้อไม่ได้สนใจเท่ารัย
"ผมล่ะอยากเห็นหน้าพี่แจบอมจัง ว่าหล่อหรือเปล่า"
"ไม่หล่อหรอกยองแจ ยิ้มที่ฟันจะออกมาเฉาะหน้าจินยองตอนไหนก้อไม่รู้
"พี่แอลก้อ 555"
ตามด้วยเสียงหัวเราะระงมกับพี่น้องคู่นี้อีกคู่
"แล้ว 2 น้องเล็กเราไปไหนหรอ" ทั้งคู่ได้แต่ส่ายหัวให้ผม มันน่าสงสัยนะครับ ปกติสองคนนี้จะวิ่งมาเข้าวงก่อนเพื่อนเลย
"....คิดถึงผมอยู่ล่ะสิ^.<" มีเสียงหนึ่งดังอยู่ข้างหู คนที่กอดผมในที่สาธารณะแบบนี้คงหนีไม่พ้น น้องเล็ก แบมแบม
"แล้วเราสองคนไปไหนกันมาล่ะครับ หือ ตัวเล็ก" ผมหันไปหยิกแก้มตุ้ยๆ ของน้องด้วยความมั้นเขี้ยว
" ก้อแบมละครับพี่กยู แอบนอนในห้อง เจอคลาส รุ่นพี่เลยโดนลงโทษเลย"
"ไอ้ยูคแก ไม่ต้องบ่นเลยนะ"
" พี่ชักอยากเห็นรุ่นพี่คนที่กล้าลงโทษเด็กดืออย่างแบม สะแล้วสิ55"
"เขาชื่ออูฮยอนครับ พึ่งย้ายมาใหม่ ลงสาขาพี่นิ เอ่อ แล้วทำมั้ยหัวหน้าสาขาอย่างพี่ไม่ไปสอนล่ะครับ"
" พี่ติดธุระนิดหน่อยน่ะ เราเรียนกับพี่อีกเมื่อรัย"
"พรุ่งนี้ตอนบ่ายครับ" ทำมั้ยดงอูไม่บอกว่ามีเด็กมาใหม่ คือที่นี้เขามีวิชาที่รุ่นพี่ต้องสอนรุ่นน้องนะครับ อาทิตย์ละ 2 คาบ ผมลงสาขาขับร้องครับ แต่ไม่ยักกะรู้ว่ามีเด็กใหม่มา
"เอ้า มาครบแล้วก้อไปกินข้าวกันป่ะ พี่หิวแล้วนะ"
"ครับ!!" แมัได้ยินว่ากินข้าวหยุดทุกอย่างเลยนะไอ้ตัวแสบทั้ง 6